Kmongong

Vanocht werden we door Ramadan opgehaald. Er staat een visitor rondje op het programma. Na een wandeling door de bush bush en de oversteek over de behoorlijk droogstasnde SomSom rivier komen we aan bij het eerste gezin,. We mogen een kijkje nemen in hun huis. Ik schrok behoorlijk toen we aankwmen. Het huisje was erg armoedig, gemaakt van takken en allerlei recycle materialen. 1 gedeelte daar stonden 2 bedden waar elk 2 kinderen in sliepen. Het andere gedeelte was de aapkamer van moeder, de keuken met rookkanaal en de kippen liepen daar. Buiten was er een hokje gemaakt van takken en plastic doeken en dit diende als wc. De tuin zag er bijgehouden uit. Maar dit gezin wad zo arm dat moeder geld had om 3 kinderen naar school te laten gaan, 1 kind zat noodgedwongen thuis. Zo ziig en confronterend was dit. Dan bedenk je je wel even dat wij het erg goed hebben. Voor ons is water en stroom zo vanzelfsprekend, voor dit gezin zou dit al luxe zijn. We hadden amper tijd om dit te verwerken en het volgende stond ons alweer te wachten. We kwammen het pad op en de hele gemeenschap kwam ons tegemoet gedanst en gejoeld. Dit is voor deze mensen een gebaar om ons welkom te heten. Deze mensen zijn erg vrolijk en dansen in een kring en showen hun eigen gemaakte ambachten. We zijn op bezoek bij een vrouwen communitie met hun kinderen. We brengen deze mensen gifts uit Nederland kleding en zelf gebreide en gehaakte mutsen, knuffels, poppetjes en dekentjes. Deze mensen zijn zo blij met deze gifts. Terwijl de gifts worden verdeeld gaan we touwtje springen met een zelf gemaakt touw van geweven riet. Na de verdeling g van de gifts vind er een soort ritueel plaats. De bevolking zit aan een kant, daar tussen staat een tafel met de zelfgemaakte ambacht van de vrouwen. Wij van step one zitten aan de andere kant. 1 voor 1 stellen we ons voor in het Engels, en zeggen een boodschap voor de bevolking, Ramadan vertaald dit in het Swahilisch voor de bevolking. Daarna worden de ambachten aan ons geshowd, en is er ruimte om iets te kopen ikzelf koop onderzetters en een tas gemaakt van Riet. Bamboo Kees en Bibi Ingrid van step one nemen de geschenken van de bevolking aan ons in ontvangst. Daarna is het tijd om te gaan, we worden ook weer op traditionele wijze uitgezwaaid. Wat zijn deze mensen tevreden, ze maken overal een feestje van en zijn een erg tevreden volk. We lopen verder richting de Som Som school dit is een gouvernante school, dit staat voor gratis onderwijs. Er hoeft geen schoolgeld te worden betaald, maar wel een bijdrage voor lunch en voor de school uniformen. Dit is niet voor elk gezin te betalen. Step one zorgt ervoor dat gezinnen die dit niet kunnen bekostigen, dit krijgen bekostigd. Maar step one heeft ook niet genoeg geld om dit voor alle kinderen te bekostigen. Dit is heel erg jammer maar het is wel de harde realiteit. We worden hier ook weer onthaald door de director van de school. We worden ontvangen in de director kamer, hier moet ook het boek weer worden getekend. We gaan naar het schoolplein daar staan alle kinderen van groot naar klein opgesteld in rijen, ze zingen voor ons het volkslied van Tanzania en een ander lied. Na het lied nemen we afscheid en lopen we weer terug naar huis. Daar aangekomen gaan we nog even langs het naai atelier om de jurken te passen van Saskia en Vicky nog even wat foto's gemaakt met deze fantastische meiden die in opleiding zijn voor naaister. Dan is het tijd voor de lunch. Na de lunch gaan we oefenen voor het celebration feest van vanavond. Het is onze laatse avo d op het KVTC. Wij van step one hebben een paar stukjes ingestudeerd. De studenten doen dit ook. Maar eerst is het tijd voor het voetbal toernooi van de studenten, wij gaan ze aanmoedigen